Het komt regelmatig voor dat partijen al vele jaren buren zijn, maar na verloop van tijd toch een geschil met elkaar krijgen. Gelukkig wordt dat vaak onderling opgelost, maar niet altijd.
De ene buur zou ervoor zorg hebben gedragen dat door het ophogen van zijn eigen tuin het scheidingswandje tussen beide voortuinen uit positie zou zijn geraakt en de andere buur wilde dat hier iets aan gedaan werd. Dit leidde er in 2017 toe dat voor een Mediation-traject werd gekozen. Ondanks de toen gemaakte afspraken, verergerde het conflict alleen maar. Vanaf eind 2018 trachtte de ene buur alsnog een oplossing te bereiken via tussenkomst van Buurtbemiddeling, wijkagent en zelfs de Rijdende Rechter, maar de andere buur weigerde elke medewerking.
Uiteindelijk escaleerde het conflict in augustus 2018, in die zin dat de ene buur de ander mishandelde, wat zelfs tot een strafrechtelijke veroordeling leidde.
Op 10 juni 2020 sommeerde de advocaat van de “strafrechtelijk veroordeelde” buur de andere buur om binnen twee weken de door hem op minder dan 60 cm geplaatste pergola (= bouwwerk) en de vijgenboom uit zijn achtertuin te verwijderen, de schade aan het scheidingswandje in de voortuin te herstellen en de overhangende planten te snoeien en gesnoeid te houden, met de aanzegging van een gerechtelijke procedure indien de buur in kwestie aan de sommatie geen gehoor zou geven.
Bij brief van 24 juni 2020 liet de buurman weten niet aan de sommaties te zullen voldoen omdat de pergola en de vijg met inachtneming van de toepasselijke wettelijke bepalingen waren geplaatst en de planten regelmatig worden gesnoeid.
Uiteindelijk belandde de zaak bij de rechtbank Noord-Holland (ECLI:NL:RBNHO:2020:11654). Na een tussenvonnis, een gerechtelijke plaatsopneming en een mondelinge behandeling, werd op 24 februari 2021 eindvonnis gewezen.
De rechtbank heeft vastgesteld dat de ene buur over de gehele lengte van zijn tuin op minder dan 60cm van de erfafscheiding een robuuste pergola had laten bouwen van ca. 250 centimeter hoog, die volledig zal worden overgroeid met clematissen (snelgroeier met bloemen) om de privacy met de andere buur te waarborgen. Naar het oordeel van de rechtbank tracht deze buur met dit bouwsel het visuele effect van een erfafscheiding te realiseren, wat op gespannen voet staat met de hier vigerende regel dat een erfafscheiding niet hoger mag zijn dan 200 centimeter. Verder geldt dat overige bouwwerken in de tuin niet hoger mogen zijn dan 300 centimeter. Indien de pergola minimaal 50 centimeter verder tuin inwaarts wordt geplaatst, kwalificeert de rechtbank dit bouwwerk niet meer als een erfafscheiding, zodat zij de betreffende buur hiertoe zal veroordelen.
Verder moet de schade aan het scheidingswandje tussen beide voortuinen ook worden hersteld, omdat de andere buur zijn tuin had opgehoogd zonder gebruik te maken van een opsluitband, waardoor de opgehoogde grond tegen het scheidingswandje is gaan drukken en dit uit positie is geraakt, waardoor schade is ontstaan.
De rechtbank kwalificeert de vijg in de achtertuin niet als boom, maar als struik, maar deze moet toch worden verplaatst, omdat deze struik op minder dan 50 centimeter van de erfgrens staat.
Tot slot wordt de vordering tot het verwijderen van overhangende takken en bladeren afgewezen, omdat de eisende buur geen belang bij deze vordering heeft, nu hij vrij simpel zelf de overhangende takken en bladeren kan snoeien en de andere buur hiertegen geen bezwaren heeft.
Ondanks het feit dat de vordering van de eisende buurman merendeels is toegewezen, worden toch de proceskosten tussen partijen gecompenseerd.
Uiteindelijk is er dan duidelijkheid, maar ik vrees dat het tussen deze buren nooit meer goed zal komen!
Gerbrand Osinga, 17 juni 2021
Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van de nieuwste blogs.
